Νεάπολη Θεσσαλονίκης
Ο πρώτος οικισμός δημιουργήθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή πληθυσμών, όταν Μικρασιάτες πρόσφυγες από τη Νέβσεχιρ της Καππαδοκίας (ελληνική ονομασία Νεάπολη) εγκαταστάθηκαν στη βορειοδυτική περιοχή της Θεσσαλονίκης, στους λόφους λίγο έξω από τα όρια των βυζαντινών τειχών, και έδωσαν στη νέα τους πατρίδα το όνομα της παλαιάς: Νεάπολη. Οι πρόσφυγες έκτισαν στο κέντρο του οικισμού τους τον Ναό του Αγίου Γεωργίου σε ανάμνηση του ομώνυμου ναού στη Νεάπολη της Καππαδοκίας. Σήμερα αποτελεί τον Μητροπολιτικό Ναό της Νεάπολης. Η συνεχής ροή πληθυσμού λόγω της αστυφιλίας, που ξεκίνησε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, μετέτρεψε σταδιακά τη Νεάπολη από οικισμό προσφυγικών παραπηγμάτων αρχικά σε Κοινότητα και από το 1946, σε Δήμο. Το 2011 η Νεάπολη συνενώθηκε στο νέο Δήμο Νεάπολης - Συκεών μαζί με τις Συκιές, τον Άγιο Παύλο και τα Πεύκα.
Η σημερινή Νεάπολη αποτελεί έδρα του Υποθηκοφυλακείου Δυτικής Θεσσαλονίκης, της Ιεράς Μητρόπολης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως καθώς και πολλών αθλητικών και πολιτιστικών συλλόγων. Διαθέτει Δημοτική Συγκοινωνία [1] και συνδέεται με την αστική συγκοινωνία του Πολεοδομικού Συγκροτήματος. Επίσης έχει πλήθος πολιτιστικών υποδομών.
Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος αποτελεί τον πολιούχο της πόλης και συμπολιούχος είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης (ιερομάρτυρας από τη Νεάπολη της Καππαδοκίας Μικράς Ασίας που μαρτύρησε το έτος 1797). Στη Νεάπολη γεννήθηκε το 1929 ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη τη δεκαετία του ’60 και αργότερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το 1959 ο Γιάννης Αγγελάκας. Το 2011 η Νεάπολη συνενώθηκε στο νέο μεγάλο Δήμο Νεάπολης Συκεών.
Η Νεάπολη υποδιαιρείται στις εξής συνοικίες:
- Νεάπολη
- Πυροπαθών
- Στρεμπενιώτη
- Αναγέννηση
- Κουντουριώτου
- Τρωάδα
- Ρήγα Φεραίου
- Υδραγωγείο
- Κολοκοτρώνη
- Νέα Βάρνα
- Τυρολόη
Nevsehir (Νεάπολη) Καππαδοκίας
Το Νέβσεχιρ είναι πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της κεντρικής Τουρκίας. Ονομάζονταν και Νεάπολη από τους Έλληνες. Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Καππαδοκίας, σε απόσταση 290 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Άγκυρα. Το Νέβσεχιρ είναι πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της κεντρικής Τουρκίας. Ονομάζονταν και Νεάπολη από τους Έλληνες. Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Καππαδοκίας, σε απόσταση 290 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Άγκυρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες ιστορικές αναφορές, το σημερινό Νέβσεχιρ ήταν μικρό χωριό, το οποίο χτίστηκε στους πλαγιές του βουνού Καχβετζί (Kahveci), στην κοιλάδα του ποταμού Άλυ (Kızılırmak) από τους Χετταίους . Αργότερα η περιοχή πέρασε στον έλεγχο των Ασσυρίων και, το 546 π.Χ.), του Πέρση βασιλιά Κύρου Β'. Το 333 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες και κατέλαβε την περιοχή, ενώ μετά την κατάρρευση της δικής του αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε το Βασίλειο της Καππαδοκίας με πρωτεύουσα την Μάζακα (σημερινή Καισαρεία). Κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. ενσωματώθηκε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κατόπιν πέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών. Πολλές μάλιστα κατακόμβες και εκκλησίες της περιοχής, λαξευμένες στους βράχους, χρονολογούνται από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Η αρχική χρήση των υπογείων αυτών κατασκευών είχε αποκλειστικά προστατευτικό χαρακτήρα για τους καταδιωκόμενους Χριστιανούς από τους Ρωμαίους διώκτες τους.[εκκρεμεί παραπομπή] Ακόμη και έπειτα από την καθιέρωση της χριστιανικής πίστης ως επίσημης θρησκείας της Αυτοκρατορίας από τον Μέγα Κωνσταντίνο, οι χώροι αυτοί εξακολούθησαν να χρησιμεύουν ως καταφύγια από τις επιδρομές των Αράβων και των Περσών Σασσανιδών. Το 1071 μ.Χ. στη μάχη του Μαντζικέρτ (σημερινή ονομασία Malazgirt), ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' νικήθηκε από τον Σελτζούκο Σουλτάνο Αλπ Αρσλάν και η Καππαδοκία έγινε τμήμα της αυτοκρατορίας των Σελτζούκων. Με την κατάρρευση της Σελτζουκικής αυτοκρατορίας το 1308, η περιοχή περιήλθε προσωρινά στον έλεγχο των Μογγόλων. Όταν ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ Α' κατέστρεψε το Πριγκηπάτο των Ντουλκαντίρ (Dulkadirogullari), επανήλθε στον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετονομάστηκε σε Μούσκαρα. Ωστόσο παρέμεινε μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, ένας μικρός και ασήμαντος αγροτικός οικισμός.
Η σημερινή πόλη οφείλει την επανίδρυσή της στο Μεγάλο Βεζύρη (και γαμπρό του Σουλτάνου Αχμέτ του 3ου) Νεβσεχιρλί Νταμάτ Ιμπραήμ Πασά, ο οποίος γεννήθηκε εδώ και επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ανακατασκευή και αναμόρφωση της περιοχής. Έτσι το μικρό χωριό, των μόλις 18 σπιτιών, μεταμορφώθηκε ταχύτατα με την κατασκευή πολυτελών τζαμιών, με γνωστότερο όλων το Κουρσουνλού (Kurṣunlu), συντριβανιών, σχολείων, πανδοχείων και λουτρών και μετονομάστηκε από Μούσκαρα σε Νέβσεχιρ (που σημάνει Νέα Πόλη στα τουρκικά και τα περσικά). Μέχρι το 1922 ζούσαν στην περιοχή ελληνικοί πληθυσμοί, και ορισμένοι εξ αυτών μιλούσαν το τοπικό καππαδοκικό ιδίωμα που είναι ένας κατακερματισμός ελληνικών λέξεων μέσα σε τουρκικά ιδιώματα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής κατέφυγαν στην Ελλάδα και ορισμένοι από αυτούς ίδρυσαν την συνοικία Νεάπολη στη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Μακεδονικός Νεάπολης
Ο σύλλογος ιδρύθηκε με την ονομασία «Προσφυγική Ένωση Θεσσαλονίκης» και μετονομάστηκε σε «Μακεδονικός» το 1936 κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Μεταξά και σε «Α.Π.Σ. Μακεδονικός Νεάπολης» το 1973 μετά τη συγχώνευση με τη Δόξα Νεάπολης. Το 2006 ο σύλλογος μετονομάστηκε σε «Α.Σ. Μακεδονικός» και προστέθηκε στο σήμα ο ήλιος της Βεργίνας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου